afvlakken

Dutch

Etymology

From af +‎ vlak +‎ -en.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑˌflɑ.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧vlak‧ken

Verb

afvlakken

  1. (transitive, intransitive) to smoothen (to make or become smooth)
    Synonyms: egaliseren, nivelleren, schaven

Conjugation

Conjugation of afvlakken (weak, separable)
infinitive afvlakken
past singular vlakte af
past participle afgevlakt
infinitive afvlakken
gerund afvlakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vlak af vlakte af afvlak afvlakte
2nd person sing. (jij) vlakt af, vlak af2 vlakte af afvlakt afvlakte
2nd person sing. (u) vlakt af vlakte af afvlakt afvlakte
2nd person sing. (gij) vlakt af vlakte af afvlakt afvlakte
3rd person singular vlakt af vlakte af afvlakt afvlakte
plural vlakken af vlakten af afvlakken afvlakten
subjunctive sing.1 vlakke af vlakte af afvlakke afvlakte
subjunctive plur.1 vlakken af vlakten af afvlakken afvlakten
imperative sing. vlak af
imperative plur.1 vlakt af
participles afvlakkend afgevlakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms