afweten

Dutch

Etymology

From af +‎ weten.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

afweten

  1. to be knowledgeable [with van ‘about’]

Conjugation

Conjugation of afweten (preterite-present, separable)
infinitive afweten
past singular wist af
past participle afgeweten
infinitive afweten
gerund afweten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular weet af wist af afweet afwist
2nd person sing. (jij) weet af wist af afweet afwist
2nd person sing. (u) weet af wist af afweet afwist
2nd person sing. (gij) weet af wist af afweet afwist
3rd person singular weet af wist af afweet afwist
plural weten af wisten af afweten afwisten
subjunctive sing.1 wete af wiste af afwete afwiste
subjunctive plur.1 weten af wisten af afweten afwisten
imperative sing. weet af
imperative plur.1 weet af
participles afwetend afgeweten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.