afwisselen

Dutch

Etymology

From af +‎ wisselen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfʋɪsələ(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧wis‧se‧len

Verb

afwisselen

  1. (transitive) to alternate
  2. (transitive) to vary

Conjugation

Conjugation of afwisselen (weak, separable)
infinitive afwisselen
past singular wisselde af
past participle afgewisseld
infinitive afwisselen
gerund afwisselen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular wissel af wisselde af afwissel afwisselde
2nd person sing. (jij) wisselt af, wissel af2 wisselde af afwisselt afwisselde
2nd person sing. (u) wisselt af wisselde af afwisselt afwisselde
2nd person sing. (gij) wisselt af wisselde af afwisselt afwisselde
3rd person singular wisselt af wisselde af afwisselt afwisselde
plural wisselen af wisselden af afwisselen afwisselden
subjunctive sing.1 wissele af wisselde af afwissele afwisselde
subjunctive plur.1 wisselen af wisselden af afwisselen afwisselden
imperative sing. wissel af
imperative plur.1 wisselt af
participles afwisselend afgewisseld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams