afzeggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afseggen. Equivalent to af +‎ zeggen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌsɛɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧zeg‧gen

Verb

afzeggen

  1. (transitive) to cancel (an arrangement, appointment etc.)

Conjugation

Conjugation of afzeggen (weak, irregular, separable)
infinitive afzeggen
past singular zei af, zegde af
past participle afgezegd
infinitive afzeggen
gerund afzeggen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zeg af zei af, zegde af afzeg afzei, afzegde
2nd person sing. (jij) zegt af, zeg af2 zei af, zegde af afzegt afzei, afzegde
2nd person sing. (u) zegt af zei af, zegde af afzegt afzei, afzegde
2nd person sing. (gij) zegt af zeidt af, zegde af afzegt afzeidt, afzegde
3rd person singular zegt af zei af, zegde af afzegt afzei, afzegde
plural zeggen af zeiden af, zegden af afzeggen afzeiden, afzegden
subjunctive sing.1 zegge af zeide af, zegde af afzegge afzeide, afzegde
subjunctive plur.1 zeggen af zeiden af, zegden af afzeggen afzeiden, afzegden
imperative sing. zeg af
imperative plur.1 zegt af
participles afzeggend afgezegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Descendants

  • Negerhollands: seg af

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.