afzoeken

Dutch

Etymology

From af +‎ zoeken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfˌsukə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: af‧zoe‧ken

Verb

afzoeken

  1. (transitive) to search (an area) thoroughly

Conjugation

Conjugation of afzoeken (weak with past in -cht, separable)
infinitive afzoeken
past singular zocht af
past participle afgezocht
infinitive afzoeken
gerund afzoeken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zoek af zocht af afzoek afzocht
2nd person sing. (jij) zoekt af, zoek af2 zocht af afzoekt afzocht
2nd person sing. (u) zoekt af zocht af afzoekt afzocht
2nd person sing. (gij) zoekt af zocht af afzoekt afzocht
3rd person singular zoekt af zocht af afzoekt afzocht
plural zoeken af zochten af afzoeken afzochten
subjunctive sing.1 zoeke af zochte af afzoeke afzochte
subjunctive plur.1 zoeken af zochten af afzoeken afzochten
imperative sing. zoek af
imperative plur.1 zoekt af
participles afzoekend afgezocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.