agglutineren
Dutch
Etymology
Ultimately from Latin agglūtinō. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation
- IPA(key): /ɑ.ɣly.tiˈneː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ag‧glu‧ti‧ne‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
agglutineren
- (intransitive) to agglutinate, to accrete
Conjugation
| Conjugation of agglutineren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | agglutineren | |||
| past singular | agglutineerde | |||
| past participle | geagglutineerd | |||
| infinitive | agglutineren | |||
| gerund | agglutineren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | agglutineer | agglutineerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | agglutineert, agglutineer2 | agglutineerde | ||
| 2nd person sing. (u) | agglutineert | agglutineerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | agglutineert | agglutineerde | ||
| 3rd person singular | agglutineert | agglutineerde | ||
| plural | agglutineren | agglutineerden | ||
| subjunctive sing.1 | agglutinere | agglutineerde | ||
| subjunctive plur.1 | agglutineren | agglutineerden | ||
| imperative sing. | agglutineer | |||
| imperative plur.1 | agglutineert | |||
| participles | agglutinerend | geagglutineerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||