akcentuacyjny

Polish

Etymology

From akcentuacja +‎ -ny. First attested in 1879.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /ak.t͡sɛn.tu.aˈt͡sɘj.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘjnɘ
  • Syllabification: ak‧cen‧tu‧a‧cyj‧ny

Adjective

akcentuacyjny (not comparable, derived adverb akcentuacyjnie)

  1. (relational, phonology) accentuation; accentual
    Synonym: (rare) akcentacyjny
  2. (relational, phonology) accent; accentual
    Synonyms: akcentowy, (rare) akcentacyjny

Declension

Declension of akcentuacyjny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative akcentuacyjny akcentuacyjna akcentuacyjne akcentuacyjni akcentuacyjne
genitive akcentuacyjnego akcentuacyjnej akcentuacyjnego akcentuacyjnych
dative akcentuacyjnemu akcentuacyjnej akcentuacyjnemu akcentuacyjnym
accusative akcentuacyjnego akcentuacyjny akcentuacyjną akcentuacyjne akcentuacyjnych akcentuacyjne
instrumental akcentuacyjnym akcentuacyjną akcentuacyjnym akcentuacyjnymi
locative akcentuacyjnym akcentuacyjnej akcentuacyjnym akcentuacyjnych
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ Antoni Małecki (1879) Gramatyka historyczno-porównawcza języka polskiego. T. 2‎[1], page 87
  2. ^ akcentuacyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.