akefaliczny

Polish

Etymology

From a- +‎ Ancient Greek κέφαλος (képhalos) +‎ -iczny. First attested in 1859.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.kɛ.faˈlit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: a‧ke‧fa‧licz‧ny

Adjective

akefaliczny (not comparable, no derived adverb)

  1. acephalous, acephalic (without a head)
    Synonym: bezgłowy
  2. acephalous (without a beginning)
  3. (prosody) acephalous, acephalic (deficient in the beginning)
    wiersz akefaliczny ― acephalous verse

Declension

Declension of akefaliczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative akefaliczny akefaliczna akefaliczne akefaliczni akefaliczne
genitive akefalicznego akefalicznej akefalicznego akefalicznych
dative akefalicznemu akefalicznej akefalicznemu akefalicznym
accusative akefalicznego akefaliczny akefaliczną akefaliczne akefalicznych akefaliczne
instrumental akefalicznym akefaliczną akefalicznym akefalicznymi
locative akefalicznym akefalicznej akefalicznym akefalicznych

References

  1. ^ Encyklopedyja powszechna. T. 1, (A-Aos).‎[1], 1859, page 262
  2. ^ akefaliczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.