akordeonik
Polish
Etymology
From akordeon + -ik. First attested in 1959.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.kɔr.dɛˈɔ.ɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔɲik
- Syllabification: a‧kor‧de‧o‧nik
Noun
akordeonik m inan
- diminutive of akordeon
Declension
Declension of akordeonik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akordeonik | akordeoniki |
| genitive | akordeonika | akordeoników |
| dative | akordeonikowi | akordeonikom |
| accusative | akordeonik | akordeoniki |
| instrumental | akordeonikiem | akordeonikami |
| locative | akordeoniku | akordeonikach |
| vocative | akordeoniku | akordeoniki |
Related terms
adjective
References
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “akordeonik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
Further reading
- akordeonik in Polish dictionaries at PWN