alfavitta
Ingrian
Etymology
Borrowed from Russian алфавит (alfavit), from Ancient Greek ἀλφάβητος (alphábētos).
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfəʋĭtː]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈɑlfɑʋitːɑ/, [ˈɑɫfɑˌʋitːɑ]
- Rhymes: -ɑlfɑʋitː, -itːɑ
- Hyphenation: al‧fa‧vit‧ta
Noun
alfavitta
- alphabet
- 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 7:
- Näitä bukvoja sentää kutsutaa latinoituiks bukvoiks, tali latinisoituks alfavitaks.
- These letters are therefore called latin letters, or the latin alphabet.
- 1936, V. I. Junus, P. L. Maksimov, Inkeroisin keelen oppikirja alkuşkouluja vart (ensimäine osa), Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 35:
- Bukvoja täs porjatkaas saotaa alfavitaks.
- The letters in this sequence they call the alphabet.
Declension
| Declension of alfavitta (type 3/kana, tt-t gradation) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | alfavitta | alfavitat |
| genitive | alfavitan | alfavittoin |
| partitive | alfavittaa | alfavittoja |
| illative | alfavittaa | alfavittoi |
| inessive | alfavitas | alfavitois |
| elative | alfavitast | alfavitoist |
| allative | alfavitalle | alfavitoille |
| adessive | alfavital | alfavitoil |
| ablative | alfavitalt | alfavitoilt |
| translative | alfavitaks | alfavitoiks |
| essive | alfavittanna, alfavittaan | alfavittoinna, alfavittoin |
| exessive1) | alfavittant | alfavittoint |
| 1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. | ||