alienatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of aliēnō.
Participle
aliēnātus (feminine aliēnāta, neuter aliēnātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | aliēnātus | aliēnāta | aliēnātum | aliēnātī | aliēnātae | aliēnāta | |
| genitive | aliēnātī | aliēnātae | aliēnātī | aliēnātōrum | aliēnātārum | aliēnātōrum | |
| dative | aliēnātō | aliēnātae | aliēnātō | aliēnātīs | |||
| accusative | aliēnātum | aliēnātam | aliēnātum | aliēnātōs | aliēnātās | aliēnāta | |
| ablative | aliēnātō | aliēnātā | aliēnātō | aliēnātīs | |||
| vocative | aliēnāte | aliēnāta | aliēnātum | aliēnātī | aliēnātae | aliēnāta | |
References
- “alienatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "alienatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- alienatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be out of one's mind: mente captum esse, mente alienata esse
- to be out of one's mind: mente captum esse, mente alienata esse