alticolus
Latin
Etymology
Alternative form of alticola, from altus (“high”) + colō (“to inhabit”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aɫˈtɪ.kɔ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [al̪ˈt̪iː.ko.lus]
Adjective
alticolus (feminine alticola, neuter alticolum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | alticolus | alticola | alticolum | alticolī | alticolae | alticola | |
| genitive | alticolī | alticolae | alticolī | alticolōrum | alticolārum | alticolōrum | |
| dative | alticolō | alticolae | alticolō | alticolīs | |||
| accusative | alticolum | alticolam | alticolum | alticolōs | alticolās | alticola | |
| ablative | alticolō | alticolā | alticolō | alticolīs | |||
| vocative | alticole | alticola | alticolum | alticolī | alticolae | alticola | |