amandatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of āmandō.
Participle
āmandātus (feminine āmandāta, neuter āmandātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | āmandātus | āmandāta | āmandātum | āmandātī | āmandātae | āmandāta | |
| genitive | āmandātī | āmandātae | āmandātī | āmandātōrum | āmandātārum | āmandātōrum | |
| dative | āmandātō | āmandātae | āmandātō | āmandātīs | |||
| accusative | āmandātum | āmandātam | āmandātum | āmandātōs | āmandātās | āmandāta | |
| ablative | āmandātō | āmandātā | āmandātō | āmandātīs | |||
| vocative | āmandāte | āmandāta | āmandātum | āmandātī | āmandātae | āmandāta | |