ambicjoner
Polish
Etymology
From ambicja + -er. First attested in 1922.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /am.biˈt͡sjɔ.nɛr/
- Rhymes: -ɔnɛr
- Syllabification: am‧bi‧cjo‧ner
Noun
ambicjoner m pers
- (colloquial, derogatory) ambitionist
Declension
Declension of ambicjoner
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ambicjoner | ambicjonerzy/ambicjonery (deprecative) |
| genitive | ambicjonera | ambicjonerów |
| dative | ambicjonerowi | ambicjonerom |
| accusative | ambicjonera | ambicjonerów |
| instrumental | ambicjonerem | ambicjonerami |
| locative | ambicjonerze | ambicjonerach |
| vocative | ambicjonerze | ambicjonerzy |
Derived terms
adjective
noun
Related terms
adjectives
verb
- ambicjonować impf
References
Further reading
- ambicjoner in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ambicjoner in Polish dictionaries at PWN