andstæðingur

Icelandic

Etymology

From andstæða +‎ -ingur.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈant.staiːðiŋkʏr/

Noun

andstæðingur m (genitive singular andstæðings, nominative plural andstæðingar)

  1. adversary, foe
    Synonym: óvinur m
  2. antagonist
  3. opponent
    Synonym: mótherji m

Declension

Declension of andstæðingur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative andstæðingur andstæðingurinn andstæðingar andstæðingarnir
accusative andstæðing andstæðinginn andstæðinga andstæðingana
dative andstæðingi andstæðingnum andstæðingum andstæðingunum
genitive andstæðings andstæðingsins andstæðinga andstæðinganna

Derived terms

  • stjórnarandstæðingur
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.