angulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of angulō.
Participle
angulātus (feminine angulāta, neuter angulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | angulātus | angulāta | angulātum | angulātī | angulātae | angulāta | |
| genitive | angulātī | angulātae | angulātī | angulātōrum | angulātārum | angulātōrum | |
| dative | angulātō | angulātae | angulātō | angulātīs | |||
| accusative | angulātum | angulātam | angulātum | angulātōs | angulātās | angulāta | |
| ablative | angulātō | angulātā | angulātō | angulātīs | |||
| vocative | angulāte | angulāta | angulātum | angulātī | angulātae | angulāta | |
Derived terms
References
- “angulatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers