angustans
Latin
Etymology
Present participle of angustō.
Participle
angustāns (genitive angustantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | angustāns | angustantēs | angustantia | ||
| genitive | angustantis | angustantium | |||
| dative | angustantī | angustantibus | |||
| accusative | angustantem | angustāns | angustantēs angustantīs |
angustantia | |
| ablative | angustante angustantī1 |
angustantibus | |||
| vocative | angustāns | angustantēs | angustantia | ||
1When used purely as an adjective.