anrätta
Swedish
Etymology
Verb
anrätta (present anrättar, preterite anrättade, supine anrättat, imperative anrätta)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | anrätta | anrättas | ||
| supine | anrättat | anrättats | ||
| imperative | anrätta | — | ||
| imper. plural1 | anrätten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | anrättar | anrättade | anrättas | anrättades |
| ind. plural1 | anrätta | anrättade | anrättas | anrättades |
| subjunctive2 | anrätte | anrättade | anrättes | anrättades |
| present participle | anrättande | |||
| past participle | anrättad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Related terms
Further reading
- anrätta in Svensk ordbok.