antinomic

English

Alternative forms

Etymology

From antinomy +‎ -ic.

Adjective

antinomic (comparative more antinomic, superlative most antinomic)

  1. Exhibiting or pertaining to antinomy; contradictory.
    • 2007 November 3, Jim Dwyer, “A Prosecution Goes Bad, and a Judge Lets Loose”, in New York Times[1]:
      Their reasoning, the judge wrote, was that it would be antinomic for the F.B.I., charged with fighting crime, to employ as an informer a murderer as vicious and prolific as Greg Scarpa.

Derived terms

Translations

Anagrams

Romanian

Etymology

Borrowed from French antinomique. By surface analysis, antinomie +‎ -ic.

Adjective

antinomic m or n (feminine singular antinomică, masculine plural antinomici, feminine and neuter plural antinomice)

  1. antinomic

Declension

Declension of antinomic
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite antinomic antinomică antinomici antinomice
definite antinomicul antinomica antinomicii antinomicele
genitive-
dative
indefinite antinomic antinomice antinomici antinomice
definite antinomicului antinomicei antinomicilor antinomicelor