antiquariatus
Latin
Etymology
From antīquārius + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [an.tiː.kʷaː.riˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [an̪.t̪i.kʷa.riˈaː.t̪us]
Noun
antīquāriātus m (genitive antīquāriātūs); fourth declension (New Latin)
- the office of an antiquarian
- 1595, Henri Estienne, De Lipsii latinitate 540:
- Etiam sī īnsānīre meī quoque in antīquāriātū collēgae, aut aliquī certē ex iis, dīcī possent: hōrum tamen īnsāniam cum illōrum cōnferre īnsāniā haud fās esset.
- (please add an English translation of this quotation)
- Etiam sī īnsānīre meī quoque in antīquāriātū collēgae, aut aliquī certē ex iis, dīcī possent: hōrum tamen īnsāniam cum illōrum cōnferre īnsāniā haud fās esset.
- the workplace, shop of an antiquarian, an antiquariat
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | antīquāriātus | antīquāriātūs |
| genitive | antīquāriātūs | antīquāriātuum |
| dative | antīquāriātuī | antīquāriātibus |
| accusative | antīquāriātum | antīquāriātūs |
| ablative | antīquāriātū | antīquāriātibus |
| vocative | antīquāriātus | antīquāriātūs |
Descendants
- → English: antiquariat
- → German: Antiquariat
- → Italian: antiquariato
- → Polish: antykwariat
- → Romanian: anticariat