antroponim

Polish

Etymology

From antropo- +‎ -onim. First attested in 1949.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /an.trɔˈpɔ.ɲim/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔɲim
  • Syllabification: an‧tro‧po‧nim

Noun

antroponim m inan

  1. anthroponym

Declension

Declension of antroponim
singular plural
nominative antroponim antroponimy
genitive antroponimu antroponimów
dative antroponimowi antroponimom
accusative antroponim antroponimy
instrumental antroponimem antroponimami
locative antroponimie antroponimach
vocative antroponimie antroponimy
adjective
noun

References

  1. ^ Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe (1949) Roczniki humanistyczne, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny‎[1], volumes 49-50, number 6, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, page 266: “Można także, pozostając w tej samej klasie toponimów etnicznych, antroponim ten zinterpretować jako pochodny od nazwy miejscowej w radzju Leśna, leśne, Leśnia, jako etnonimy w rodzaju […]”

Further reading

Romanian

Etymology

Borrowed from French anthroponyme.

Noun

antroponim n (plural antroponime)

  1. anthroponym

Declension

Declension of antroponim
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative antroponim antroponimul antroponime antroponimele
genitive-dative antroponim antroponimului antroponime antroponimelor
vocative antroponimule antroponimelor
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.