antynomiczność

Polish

Etymology

From antynomiczny +‎ -ość. First attested in 1910.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /an.tɘ.nɔˈmit͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɔɕt͡ɕ
  • Syllabification: an‧ty‧no‧micz‧ność

Noun

antynomiczność f

  1. (logic, philosophy) the quality of being antinomic

Declension

Declension of antynomiczność
singular
nominative antynomiczność
genitive antynomiczności
dative antynomiczności
accusative antynomiczność
instrumental antynomicznością
locative antynomiczności
vocative antynomiczności
adjective
noun

References

  1. ^ Krytyka: miesięcznik społeczny, naukowy i literacki‎[1], volume 12, numbers 7-12, Wacław Pasławski, 1910, page 258: “Rozwija się też jakaś głęboka nieufność do rozumu, natury i rzeczywistości, podczas gdy z drugiej strony antynomiczność zaostrzonego myślenia występuje w całej pełni, albowiem „wola myśli”, jak i wszelka wola i jej wpływ kierowniczy […]”
  2. ^ antynomiczność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.