anularius
Latin
Etymology
From ānulus (“ring, signet ring”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aː.nʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.nuˈlaː.ri.us]
Adjective
ānulārius (feminine ānulāria, neuter ānulārium); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to a signet ring.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ānulārius | ānulāria | ānulārium | ānulāriī | ānulāriae | ānulāria | |
genitive | ānulāriī | ānulāriae | ānulāriī | ānulāriōrum | ānulāriārum | ānulāriōrum | |
dative | ānulāriō | ānulāriae | ānulāriō | ānulāriīs | |||
accusative | ānulārium | ānulāriam | ānulārium | ānulāriōs | ānulāriās | ānulāria | |
ablative | ānulāriō | ānulāriā | ānulāriō | ānulāriīs | |||
vocative | ānulārie | ānulāria | ānulārium | ānulāriī | ānulāriae | ānulāria |
Related terms
Noun
ānulārius m (genitive ānulāriī or ānulārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ānulārius | ānulāriī |
genitive | ānulāriī ānulārī1 |
ānulāriōrum |
dative | ānulāriō | ānulāriīs |
accusative | ānulārium | ānulāriōs |
ablative | ānulāriō | ānulāriīs |
vocative | ānulārie | ānulāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “anularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “anularius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- anularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.