appostulo
Latin
Alternative forms
Etymology
From ad- + postulō (“demand”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [apˈpɔs.tʊ.ɫoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [apˈpɔs.t̪u.lo]
Verb
appostulō (present infinitive appostulāre); first conjugation, no perfect or supine stems
- to entreat or solicit persistently or pressingly
Conjugation
indicative | singular | plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | appostulō | appostulās | appostulat | appostulāmus | appostulātis | appostulant | ||||||
imperfect | appostulābam | appostulābās | appostulābat | appostulābāmus | appostulābātis | appostulābant | |||||||
future | appostulābō | appostulābis | appostulābit | appostulābimus | appostulābitis | appostulābunt | |||||||
passive | present | appostulor | appostulāris, appostulāre |
appostulātur | appostulāmur | appostulāminī | appostulantur | ||||||
imperfect | appostulābar | appostulābāris, appostulābāre |
appostulābātur | appostulābāmur | appostulābāminī | appostulābantur | |||||||
future | appostulābor | appostulāberis, appostulābere |
appostulābitur | appostulābimur | appostulābiminī | appostulābuntur | |||||||
subjunctive | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | appostulem | appostulēs | appostulet | appostulēmus | appostulētis | appostulent | ||||||
imperfect | appostulārem | appostulārēs | appostulāret | appostulārēmus | appostulārētis | appostulārent | |||||||
passive | present | appostuler | appostulēris, appostulēre |
appostulētur | appostulēmur | appostulēminī | appostulentur | ||||||
imperfect | appostulārer | appostulārēris, appostulārēre |
appostulārētur | appostulārēmur | appostulārēminī | appostulārentur | |||||||
imperative | singular | plural | |||||||||||
first | second | third | first | second | third | ||||||||
active | present | — | appostulā | — | — | appostulāte | — | ||||||
future | — | appostulātō | appostulātō | — | appostulātōte | appostulantō | |||||||
passive | present | — | appostulāre | — | — | appostulāminī | — | ||||||
future | — | appostulātor | appostulātor | — | — | appostulantor | |||||||
non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
active | passive | active | passive | ||||||||||
present | appostulāre | appostulārī | appostulāns | — | |||||||||
future | — | — | — | appostulandus | |||||||||
verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
appostulandī | appostulandō | appostulandum | appostulandō | — | — |
Related terms
References
- “appostulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- appostulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.