apprensus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of apprendō.
Participle
apprēnsus (feminine apprēnsa, neuter apprēnsum); first/second-declension participle
- alternative form of apprehensus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | apprēnsus | apprēnsa | apprēnsum | apprēnsī | apprēnsae | apprēnsa | |
| genitive | apprēnsī | apprēnsae | apprēnsī | apprēnsōrum | apprēnsārum | apprēnsōrum | |
| dative | apprēnsō | apprēnsae | apprēnsō | apprēnsīs | |||
| accusative | apprēnsum | apprēnsam | apprēnsum | apprēnsōs | apprēnsās | apprēnsa | |
| ablative | apprēnsō | apprēnsā | apprēnsō | apprēnsīs | |||
| vocative | apprēnse | apprēnsa | apprēnsum | apprēnsī | apprēnsae | apprēnsa | |