aratorius
Latin
Etymology
From arō (“to plow”) + -tōrius.
Adjective
arātōrius (feminine arātōria, neuter arātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arātōrius | arātōria | arātōrium | arātōriī | arātōriae | arātōria | |
| genitive | arātōriī | arātōriae | arātōriī | arātōriōrum | arātōriārum | arātōriōrum | |
| dative | arātōriō | arātōriae | arātōriō | arātōriīs | |||
| accusative | arātōrium | arātōriam | arātōrium | arātōriōs | arātōriās | arātōria | |
| ablative | arātōriō | arātōriā | arātōriō | arātōriīs | |||
| vocative | arātōrie | arātōria | arātōrium | arātōriī | arātōriae | arātōria | |
Descendants
References
- aratorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.