arcuatus
Latin
Alternative forms
Etymology
Perfect passive participle of arcuō, from arcus (“bow”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ar.kuˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.kuˈaː.t̪us]
Participle
arcuātus (feminine arcuāta, neuter arcuātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arcuātus | arcuāta | arcuātum | arcuātī | arcuātae | arcuāta | |
| genitive | arcuātī | arcuātae | arcuātī | arcuātōrum | arcuātārum | arcuātōrum | |
| dative | arcuātō | arcuātae | arcuātō | arcuātīs | |||
| accusative | arcuātum | arcuātam | arcuātum | arcuātōs | arcuātās | arcuāta | |
| ablative | arcuātō | arcuātā | arcuātō | arcuātīs | |||
| vocative | arcuāte | arcuāta | arcuātum | arcuātī | arcuātae | arcuāta | |
Derived terms
- fasciculus arcuātus (New Latin)
Descendants
References
- “arcuatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “arcuatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- arcuatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.