arfa

See also: arfą

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic арфа
Abjad آرفا

Etymology

Borrowed from Russian а́рфа (árfa), ultimately from German Harfe.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈɑrfɑ]
  • Hyphenation: ar‧fa

Noun

arfa (definite accusative arfanı, plural arfalar)

  1. harp

Declension

Declension of arfa
singular plural
nominative arfaarfalar
definite accusative arfanıarfaları
dative arfayaarfalara
locative arfadaarfalarda
ablative arfadanarfalardan
definite genitive arfanınarfaların
Possessive forms of arfa
nominative
singular plural
mənim (my) arfam arfalarım
sənin (your) arfan arfaların
onun (his/her/its) arfası arfaları
bizim (our) arfamız arfalarımız
sizin (your) arfanız arfalarınız
onların (their) arfası or arfaları arfaları
accusative
singular plural
mənim (my) arfamı arfalarımı
sənin (your) arfanı arfalarını
onun (his/her/its) arfasını arfalarını
bizim (our) arfamızı arfalarımızı
sizin (your) arfanızı arfalarınızı
onların (their) arfasını or arfalarını arfalarını
dative
singular plural
mənim (my) arfama arfalarıma
sənin (your) arfana arfalarına
onun (his/her/its) arfasına arfalarına
bizim (our) arfamıza arfalarımıza
sizin (your) arfanıza arfalarınıza
onların (their) arfasına or arfalarına arfalarına
locative
singular plural
mənim (my) arfamda arfalarımda
sənin (your) arfanda arfalarında
onun (his/her/its) arfasında arfalarında
bizim (our) arfamızda arfalarımızda
sizin (your) arfanızda arfalarınızda
onların (their) arfasında or arfalarında arfalarında
ablative
singular plural
mənim (my) arfamdan arfalarımdan
sənin (your) arfandan arfalarından
onun (his/her/its) arfasından arfalarından
bizim (our) arfamızdan arfalarımızdan
sizin (your) arfanızdan arfalarınızdan
onların (their) arfasından or arfalarından arfalarından
genitive
singular plural
mənim (my) arfamın arfalarımın
sənin (your) arfanın arfalarının
onun (his/her/its) arfasının arfalarının
bizim (our) arfamızın arfalarımızın
sizin (your) arfanızın arfalarınızın
onların (their) arfasının or arfalarının arfalarının

Further reading

  • arfa” in Obastan.com.

Galician

Verb

arfa

  1. inflection of arfar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Icelandic

Noun

arfa

  1. indefinite accusative singular of arfi
  2. indefinite dative singular of arfi
  3. indefinite genitive singular of arfi
  4. indefinite accusative plural of arfi
  5. indefinite genitive plural of arfi

Kashubian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈar.fa/
  • Rhymes: -arfa
  • Syllabification: ar‧fa

Noun

arfa f

  1. alternative form of harfa

Declension

Declension of arfa
singular plural
nominative arfa arfë
genitive arfë arf/arfów
dative arfie arfóm
accusative arfã arfë
instrumental arfą arfama
locative arfie arfach
vocative arfa/arfò arfë

Derived terms

verbs
  • arfòwac impf

Further reading

  • Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “arfa”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[2]
  • (h)arfa”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Latvian

Etymology

From German Harfe.

Noun

arfa f (4th declension)

  1. harp

Declension

Declension of arfa (4th declension)
singular plural
nominative arfa arfas
genitive arfas arfu
dative arfai arfām
accusative arfu arfas
instrumental arfu arfām
locative arfā arfās
vocative arfa arfas

Lithuanian

Etymology

From German Harfe.

Noun

árfa f (plural árfos) stress pattern 1 [1]

  1. harp
    pedalinė arfapedal harp

Declension

Declension of árfa
singular
(vienaskaita)
plural
(daugiskaita)
nominative (vardininkas) árfa árfos
genitive (kilmininkas) árfos árfų
dative (naudininkas) árfai árfoms
accusative (galininkas) árfą árfas
instrumental (įnagininkas) árfa árfomis
locative (vietininkas) árfoje árfose
vocative (šauksmininkas) árfa árfos

Derived terms

  • arfininkas (harpist)

See also

References

  1. ^ “arfa” in Balčikonis, Juozas et al. (1954), Dabartinės lietuvių kalbos žodynas. Vilnius: Valstybinė politinės ir mokslinės literatūros leidykla.

Further reading

  • arfa”, in Lietuvių kalbos žodynas [Dictionary of the Lithuanian language], lkz.lt, 1941–2025
  • arfa”, in Dabartinės lietuvių kalbos žodynas [Dictionary of contemporary Lithuanian], ekalba.lt, 1954–2025

Manchu

Romanization

arfa

  1. romanization of ᠠᡵᡶᠠ

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *arbijǭ, feminine form of masculine *arbijô, whence arfi. Cognate with Gothic 𐌰𐍂𐌱𐌾𐍉 (arbjō, heiress), feminine form of Gothic 𐌰𐍂𐌱𐌾𐌰 (arbja, heir). The loss of -j- in words of this class is common but not universal; see goði ((pagan) priest, chieftain) with feminine form gyðja (priestess; goddess).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈarva/

Noun

arfa f (genitive ǫrfu, plural ǫrfur)

  1. heiress

Usage notes

This noun is rarely used; arfi m (heir), may be used instead.

Declension

Declension of arfa (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative arfa arfan ǫrfur ǫrfurnar
accusative ǫrfu ǫrfuna ǫrfur ǫrfurnar
dative ǫrfu ǫrfunni ǫrfum ǫrfunum
genitive ǫrfu ǫrfunnar arfna arfnanna

Coordinate terms

  • arfi m (heir)
  • arfr m (inheritance, patrimony)
  • erfð f (inheritance, inherting)
  • erfi n (wake, funeral/inheritance feast)

Descendants

  • Icelandic: arfa

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “arfa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Old Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German harpfe, from Old High German harfa, from Proto-West Germanic *harpā.[1][2][3][4] First attested in 1450.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /arfa/
  • IPA(key): (15th CE) /arfa/

Noun

arfa f

  1. (music) harp
    • 1450, Piotr z Uścia, Rozariusz kapitulny, Ujście: Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej, sygn. Ms 224, page 93r:
      Figellina est arcus musicalis ludi sc. figella proprie arpha
      [Figellina est arcus musicalis ludi sc. figella proprie arfa]

Descendants

References

  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “arfa”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Sławski, Franciszek (1958-1965) “arfa”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
  3. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “arfa”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  4. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “arfa”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish arfa.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈar.fa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arfa
  • Syllabification: ar‧fa

Noun

arfa f

  1. sifter
    Synonym: przesiewacz
  2. (music) obsolete form of harfa

Declension

Derived terms

verbs

Further reading

Portuguese

Verb

arfa

  1. inflection of arfar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Salar

Etymology

From Proto-Turkic *arpa

Pronunciation

  • IPA(key): [ɑrfɑ]

Noun

arfa

  1. barley

References

  • 林莲云 [Lin Lianyun] (1985) “arfa”, in 撒拉语简志 [A Brief History of Salar]‎[3], Beijing: 民族出版社: 琴書店, →OCLC, page 4
  • Ma, Chengjun, Han, Lianye, Ma, Weisheng (December 2010) “arfa”, in 米娜瓦尔 艾比布拉 (Minavar Abibra), editor, 撒维汉词典 (Sāwéihàncídiǎn) [Salar-Uyghur-Chinese dictionary] (in Chinese), 1st edition, Beijing, →ISBN, page 17

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish arfa.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈar.fa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -arfa
  • Syllabification: ar‧fa

Noun

arfa f

  1. (music) harp

Further reading

Turkmen

Etymology 1

From Proto-Turkic *arpa, medial p changed to f in Yomut dialect.

Other scripts
Latin arfa
Cyrillic арфа
Arabic آرفا

Pronunciation

  • IPA(key): /ɑɾˈfɑ/ (nominative)
  • IPA(key): /ɑɾˈfɑː/ (dative)
  • Rhymes: , -ɑː
  • Hyphenation: ar‧fa

Noun

arfa (definite accusative arfany, plural arfalar)

  1. (Yomut) barley
Declension
Declension of arfa
singular plural
nominative arfa arfalar
accusative arfany arfalary
genitive arfanyň arfalaryň
dative arfā arfalara
locative arfada arfalarda
ablative arfadan arfalardan

Etymology 2

From Russian а́рфа (árfa), ultimately from German Harfe.

Other scripts
Latin arfa
Cyrillic арфа
Arabic چنگ

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑɾfɑ/ (nominative)
  • IPA(key): /ˈɑɾfɑː/ (dative)
  • Rhymes: -ɑɾfɑ, -ɑɾfɑː
  • Hyphenation: ar‧fa

Noun

arfa (definite accusative arfany, plural arfalar)

  1. harp
    Men arfa çalýaryn.I play the harp.
Declension
Declension of arfa
singular plural
nominative arfa arfalar
accusative arfany arfalary
genitive arfanyň arfalaryň
dative arfā arfalara
locative arfada arfalarda
ablative arfadan arfalardan

Further reading

  • arfa” in Enedilim.com
  • arfa” in Webonary.org