argumentosus
Latin
Etymology
From argūmentum (“argument, evidence, proof”) + -ōsus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ar.ɡuː.mɛnˈtoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.ɡu.men̪ˈt̪ɔː.s̬us]
Adjective
argūmentōsus (feminine argūmentōsa, neuter argūmentōsum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | argūmentōsus | argūmentōsa | argūmentōsum | argūmentōsī | argūmentōsae | argūmentōsa | |
| genitive | argūmentōsī | argūmentōsae | argūmentōsī | argūmentōsōrum | argūmentōsārum | argūmentōsōrum | |
| dative | argūmentōsō | argūmentōsae | argūmentōsō | argūmentōsīs | |||
| accusative | argūmentōsum | argūmentōsam | argūmentōsum | argūmentōsōs | argūmentōsās | argūmentōsa | |
| ablative | argūmentōsō | argūmentōsā | argūmentōsō | argūmentōsīs | |||
| vocative | argūmentōse | argūmentōsa | argūmentōsum | argūmentōsī | argūmentōsae | argūmentōsa | |
Derived terms
Related terms
- argūmentābilis
- argūmentālis
- argūmentāliter
- argūmentātiō
- argūmentātor
- argūmentātrīx
- argūmentor
- argūmentum
- arguō
Descendants
- English: argumentose
- Spanish: argumentoso
References
- “argumentosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "argumentosus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- argumentosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- argumentosus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016