armentarius
Latin
Etymology
From armentum (“herd, livestock, cattle”) + -ārius (suffix forming relational adjectives and agent nouns).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ar.mɛnˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ar.men̪ˈt̪aː.ri.us]
Adjective
armentārius (feminine armentāria, neuter armentārium); first/second-declension adjective
- (relational) livestock
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | arcuārius | arcuāria | arcuārium | arcuāriī | arcuāriae | arcuāria | |
| genitive | arcuāriī | arcuāriae | arcuāriī | arcuāriōrum | arcuāriārum | arcuāriōrum | |
| dative | arcuāriō | arcuāriae | arcuāriō | arcuāriīs | |||
| accusative | arcuārium | arcuāriam | arcuārium | arcuāriōs | arcuāriās | arcuāria | |
| ablative | arcuāriō | arcuāriā | arcuāriō | arcuāriīs | |||
| vocative | arcuārie | arcuāria | arcuārium | arcuāriī | arcuāriae | arcuāria | |
Noun
armentārius m (genitive armentāriī or armentārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | armentārius | armentāriī |
| genitive | armentāriī armentārī1 |
armentāriōrum |
| dative | armentāriō | armentāriīs |
| accusative | armentārium | armentāriōs |
| ablative | armentāriō | armentāriīs |
| vocative | armentārie | armentāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- → Italian: armentario (learned)
References
- “armentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “armentarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- armentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.