ascitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ascīscō.
Participle
ascītus (feminine ascīta, neuter ascītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ascītus | ascīta | ascītum | ascītī | ascītae | ascīta | |
| genitive | ascītī | ascītae | ascītī | ascītōrum | ascītārum | ascītōrum | |
| dative | ascītō | ascītae | ascītō | ascītīs | |||
| accusative | ascītum | ascītam | ascītum | ascītōs | ascītās | ascīta | |
| ablative | ascītō | ascītā | ascītō | ascītīs | |||
| vocative | ascīte | ascīta | ascītum | ascītī | ascītae | ascīta | |
References
- “ascitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “ascitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ascitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.