asininus
Latin
Etymology
From asinus (“ass, donkey”) + -īnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.sɪˈniː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.s̬iˈniː.nus]
Adjective
asinīnus (feminine asinīna, neuter asinīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | asinīnus | asinīna | asinīnum | asinīnī | asinīnae | asinīna | |
| genitive | asinīnī | asinīnae | asinīnī | asinīnōrum | asinīnārum | asinīnōrum | |
| dative | asinīnō | asinīnae | asinīnō | asinīnīs | |||
| accusative | asinīnum | asinīnam | asinīnum | asinīnōs | asinīnās | asinīna | |
| ablative | asinīnō | asinīnā | asinīnō | asinīnīs | |||
| vocative | asinīne | asinīna | asinīnum | asinīnī | asinīnae | asinīna | |
Descendants
Noun
asinīnus m (genitive asinīnī); second declension
- A young ass.
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | asinīnus | asinīnī |
| genitive | asinīnī | asinīnōrum |
| dative | asinīnō | asinīnīs |
| accusative | asinīnum | asinīnōs |
| ablative | asinīnō | asinīnīs |
| vocative | asinīne | asinīnī |
Derived terms
- assella / assellus
- asinus
References
- “asininus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- asininus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.