atóg
Irish
Etymology
From ath- (“re-”) + tóg (“build; take”).
Verb
atóg (present analytic atógann, future analytic atógfaidh, verbal noun atógáil, past participle atógtha)
Inflection
conjugation of atóg (first conjugation – A)
| verbal noun | atógáil | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | atógtha | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | atógaim | atógann tú; atógair† |
atógann sé, sí | atógaimid | atógann sibh | atógann siad; atógaid† |
a atógann; a atógas / a n-atógann* |
atógtar |
| past | d'atóg mé; d'atógas / atóg mé‡; atógas‡ |
d'atóg tú; d'atógais / atóg tú; atógais‡ |
d'atóg sé, sí / atóg sé, sí‡ |
d'atógamar; d'atóg muid / atógamar; atóg muid‡ |
d'atóg sibh; d'atógabhair / atóg sibh; atógabhair‡ |
d'atóg siad; d'atógadar / atóg siad; atógadar‡ |
a d'atóg / ar atóg* |
atógadh; hatógadh† |
| past habitual | d'atógainn / atógainn‡; n-atógainn‡‡ |
d'atógtá / atógtá‡; n-atógtᇇ |
d'atógadh sé, sí / atógadh sé, sí‡; n-atógadh sé, s퇇 |
d'atógaimis; d'atógadh muid / atógaimis; atógadh muid‡; n-atógaimis‡‡; n-atógadh muid‡‡ |
d'atógadh sibh / atógadh sibh‡; n-atógadh sibh‡‡ |
d'atógaidís; d'atógadh siad / atógaidís; atógadh siad‡; n-atógaidís‡‡; n-atógadh siad‡‡ |
a d'atógadh / a n-atógadh* |
d'atógtaí / atógtaí‡; n-atógta퇇 |
| future | atógfaidh mé; atógfad |
atógfaidh tú; atógfair† |
atógfaidh sé, sí | atógfaimid; atógfaidh muid |
atógfaidh sibh | atógfaidh siad; atógfaid† |
a atógfaidh; a atógfas / a n-atógfaidh* |
atógfar |
| conditional | d'atógfainn / atógfainn‡; n-atógfainn‡‡ | d'atógfá / atógfá‡; n-atógfᇇ | d'atógfadh sé, sí / atógfadh sé, sí‡; n-atógfadh sé, s퇇 | d'atógfaimis; d'atógfadh muid / atógfaimis‡; atógfadh muid‡; n-atógfaimis‡‡; n-atógfadh muid‡‡ | d'atógfadh sibh / atógfadh sibh‡; n-atógfadh sibh‡‡ | d'atógfaidís; d'atógfadh siad / atógfaidís‡; atógfadh siad‡; n-atógfaidís‡‡; n-atógfadh siad‡‡ | a d'atógfadh / a n-atógfadh* |
d'atógfaí / atógfaí‡; n-atógfa퇇 |
| subjunctive | ||||||||
| present | go n-atóga mé; go n-atógad† |
go n-atóga tú; go n-atógair† |
go n-atóga sé, sí | go n-atógaimid; go n-atóga muid |
go n-atóga sibh | go n-atóga siad; go n-atógaid† |
— | go n-atógtar |
| past | dá n-atógainn | dá n-atógtá | dá n-atógadh sé, sí | dá n-atógaimis; dá n-atógadh muid |
dá n-atógadh sibh | dá n-atógaidís; dá n-atógadh siad |
— | dá n-atógtaí |
| imperative | ||||||||
| – | atógaim | atóg | atógadh sé, sí | atógaimis | atógaigí; atógaidh† |
atógaidís | — | atógtar |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
Mutation
| radical | eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
|---|---|---|---|
| atóg | n-atóg | hatóg | not applicable |
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- Ó Dónaill, Niall (1977) “atóg”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN