attactus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [atˈtaːk.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [at̪ˈt̪ak.t̪us]
Etymology 1
Perfect passive participle of attingō.
Participle
attāctus (feminine attācta, neuter attāctum); first/second-declension participle
- having been touched, assaulted, approached, etc.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | attāctus | attācta | attāctum | attāctī | attāctae | attācta | |
genitive | attāctī | attāctae | attāctī | attāctōrum | attāctārum | attāctōrum | |
dative | attāctō | attāctae | attāctō | attāctīs | |||
accusative | attāctum | attāctam | attāctum | attāctōs | attāctās | attācta | |
ablative | attāctō | attāctā | attāctō | attāctīs | |||
vocative | attācte | attācta | attāctum | attāctī | attāctae | attācta |
Etymology 2
attingō + -tus (forming action nouns)
Noun
attāctus m (genitive attāctūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | attāctus | attāctūs |
genitive | attāctūs | attāctuum |
dative | attāctuī | attāctibus |
accusative | attāctum | attāctūs |
ablative | attāctū | attāctibus |
vocative | attāctus | attāctūs |
References
- “attactus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “attactus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- attactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.