attractus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of attrahō.
Participle
attractus (feminine attracta, neuter attractum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | attractus | attracta | attractum | attractī | attractae | attracta | |
| genitive | attractī | attractae | attractī | attractōrum | attractārum | attractōrum | |
| dative | attractō | attractae | attractō | attractīs | |||
| accusative | attractum | attractam | attractum | attractōs | attractās | attracta | |
| ablative | attractō | attractā | attractō | attractīs | |||
| vocative | attracte | attracta | attractum | attractī | attractae | attracta | |
Derived terms
Descendants
- Italian: attratto
- Portuguese: atreito
- → Irish: Athracht
References
- “attractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "attractus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- attractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.