auctumnus
Latin
Alternative forms
Etymology
See autumnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯kˈtʊm.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯kˈt̪um.nus]
Noun
auctumnus m (genitive auctumnī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | auctumnus | auctumnī |
| genitive | auctumnī | auctumnōrum |
| dative | auctumnō | auctumnīs |
| accusative | auctumnum | auctumnōs |
| ablative | auctumnō | auctumnīs |
| vocative | auctumne | auctumnī |
Adjective
auctumnus (feminine auctumna, neuter auctumnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | auctumnus | auctumna | auctumnum | auctumnī | auctumnae | auctumna | |
| genitive | auctumnī | auctumnae | auctumnī | auctumnōrum | auctumnārum | auctumnōrum | |
| dative | auctumnō | auctumnae | auctumnō | auctumnīs | |||
| accusative | auctumnum | auctumnam | auctumnum | auctumnōs | auctumnās | auctumna | |
| ablative | auctumnō | auctumnā | auctumnō | auctumnīs | |||
| vocative | auctumne | auctumna | auctumnum | auctumnī | auctumnae | auctumna | |
References
- “auctumnus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- auctumnus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.