auguratus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [au̯.ɡʊˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [au̯.ɡuˈraː.t̪us]
Etymology 1
Perfect passive participle of augurō.
Participle
augurātus (feminine augurāta, neuter augurātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | augurātus | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta | |
| genitive | augurātī | augurātae | augurātī | augurātōrum | augurātārum | augurātōrum | |
| dative | augurātō | augurātae | augurātō | augurātīs | |||
| accusative | augurātum | augurātam | augurātum | augurātōs | augurātās | augurāta | |
| ablative | augurātō | augurātā | augurātō | augurātīs | |||
| vocative | augurāte | augurāta | augurātum | augurātī | augurātae | augurāta | |
Etymology 2
auguror + -tus (forming action nouns) or augur + -ātus.
Noun
augurātus m (genitive augurātūs); fourth declension
- the office of augur
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | augurātus | augurātūs |
| genitive | augurātūs | augurātuum |
| dative | augurātuī | augurātibus |
| accusative | augurātum | augurātūs |
| ablative | augurātū | augurātibus |
| vocative | augurātus | augurātūs |
References
- “auguratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “auguratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- auguratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.