awæcnan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑ.wæk.nɑn/
Verb
awæcnan
- to awaken
Conjugation
Conjugation of awæcnan (weak, class 1)
| infinitive | awæcnan | awæcnenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | awæcne | awæcnde, awæcnede |
| second person singular | awæcnest | awæcndest, awæcnedest |
| third person singular | awæcneþ | awæcnde, awæcnede |
| plural | awæcnaþ | awæcndon, awæcnedon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | awæcne | awæcnde, awæcnede |
| plural | awæcnen | awæcnden, awæcneden |
| imperative | ||
| singular | awæcne | |
| plural | awæcnaþ | |
| participle | present | past |
| awæcnende | (ġe)awæcned | |
Descendants
- English: awaken