Turkish
Etymology
Derived from Ottoman Turkish آیریلق (ayrılıḳ, “separation, isolation, difference”),[1] from Ottoman Turkish آیری (ayrı, “apart, separate, alone”), from Proto-Turkic *adruk (“split, separate”), from *adïr- (“to separate”),[2][3] morphologically ayır- + -ı + -lık + -çı.
Pronunciation
- IPA(key): /aj.ɾɯ.ɫɯkˈt͡ʃɯ/
- Hyphenation: ay‧rı‧lık‧çı
Noun
ayrılıkçı (definite accusative ayrılıkçıyı, plural ayrılıkçılar)
- separatist
- Synonym: bölücü
Declension
Declension of ayrılıkçı
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
ayrılıkçı
|
ayrılıkçılar
|
| definite accusative
|
ayrılıkçıyı
|
ayrılıkçıları
|
| dative
|
ayrılıkçıya
|
ayrılıkçılara
|
| locative
|
ayrılıkçıda
|
ayrılıkçılarda
|
| ablative
|
ayrılıkçıdan
|
ayrılıkçılardan
|
| genitive
|
ayrılıkçının
|
ayrılıkçıların
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
ayrılıkçıyım
|
ayrılıkçılarım
|
| 2nd singular
|
ayrılıkçısın
|
ayrılıkçılarsın
|
| 3rd singular
|
ayrılıkçı
ayrılıkçıdır
|
ayrılıkçılar
ayrılıkçılardır
|
| 1st plural
|
ayrılıkçıyız
|
ayrılıkçılarız
|
| 2nd plural
|
ayrılıkçısınız
|
ayrılıkçılarsınız
|
| 3rd plural
|
ayrılıkçılar
|
ayrılıkçılardır
|
|
References
- ^ Redhouse, James W. (1890) “آیریلق”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 295
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*adɨ-r-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “ayrı”, in Nişanyan Sözlük
Further reading