Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish بولنتی (bölüntü, “anything divided off”)[1] (alternatively; بولندی (bölündü)), from بولنمك (bölünmek, “to be divided or partitioned”); morphologically böl- + -ün- + -tü.
Pronunciation
- IPA(key): /bœ.lynˈty/
- Hyphenation: bö‧lün‧tü
Noun
bölüntü (definite accusative bölüntüyü, plural bölüntüler)
- Broken off piece; part, partition, division.
- Synonyms: bölük, parça, kısım, kesim
Declension
Declension of bölüntü
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
bölüntü
|
bölüntüler
|
| definite accusative
|
bölüntüyü
|
bölüntüleri
|
| dative
|
bölüntüye
|
bölüntülere
|
| locative
|
bölüntüde
|
bölüntülerde
|
| ablative
|
bölüntüden
|
bölüntülerden
|
| genitive
|
bölüntünün
|
bölüntülerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntüm
|
bölüntülerim
|
| 2nd singular
|
bölüntün
|
bölüntülerin
|
| 3rd singular
|
bölüntüsü
|
bölüntüleri
|
| 1st plural
|
bölüntümüz
|
bölüntülerimiz
|
| 2nd plural
|
bölüntünüz
|
bölüntüleriniz
|
| 3rd plural
|
bölüntüleri
|
bölüntüleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntümü
|
bölüntülerimi
|
| 2nd singular
|
bölüntünü
|
bölüntülerini
|
| 3rd singular
|
bölüntüsünü
|
bölüntülerini
|
| 1st plural
|
bölüntümüzü
|
bölüntülerimizi
|
| 2nd plural
|
bölüntünüzü
|
bölüntülerinizi
|
| 3rd plural
|
bölüntülerini
|
bölüntülerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntüme
|
bölüntülerime
|
| 2nd singular
|
bölüntüne
|
bölüntülerine
|
| 3rd singular
|
bölüntüsüne
|
bölüntülerine
|
| 1st plural
|
bölüntümüze
|
bölüntülerimize
|
| 2nd plural
|
bölüntünüze
|
bölüntülerinize
|
| 3rd plural
|
bölüntülerine
|
bölüntülerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntümde
|
bölüntülerimde
|
| 2nd singular
|
bölüntünde
|
bölüntülerinde
|
| 3rd singular
|
bölüntüsünde
|
bölüntülerinde
|
| 1st plural
|
bölüntümüzde
|
bölüntülerimizde
|
| 2nd plural
|
bölüntünüzde
|
bölüntülerinizde
|
| 3rd plural
|
bölüntülerinde
|
bölüntülerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntümden
|
bölüntülerimden
|
| 2nd singular
|
bölüntünden
|
bölüntülerinden
|
| 3rd singular
|
bölüntüsünden
|
bölüntülerinden
|
| 1st plural
|
bölüntümüzden
|
bölüntülerimizden
|
| 2nd plural
|
bölüntünüzden
|
bölüntülerinizden
|
| 3rd plural
|
bölüntülerinden
|
bölüntülerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bölüntümün
|
bölüntülerimin
|
| 2nd singular
|
bölüntünün
|
bölüntülerinin
|
| 3rd singular
|
bölüntüsünün
|
bölüntülerinin
|
| 1st plural
|
bölüntümüzün
|
bölüntülerimizin
|
| 2nd plural
|
bölüntünüzün
|
bölüntülerinizin
|
| 3rd plural
|
bölüntülerinin
|
bölüntülerinin
|
|
References
Further reading
- “bölüntü”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu