bøjning

See also: böjning

Danish

Etymology

From bøje (to bend, inflect) +‎ -ning.

Pronunciation

  • IPA(key): /bøjnenɡ/, [ˈb̥ʌjneŋ]

Noun

bøjning c (singular definite bøjningen, plural indefinite bøjninger)

  1. bending
  2. (grammar) inflection (conjugation, declension)

Inflection

Declension of bøjning
common
gender
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bøjning bøjningen bøjninger bøjningerne
genitive bøjnings bøjningens bøjningers bøjningernes

References