böjning

See also: bøjning

Swedish

Etymology

From böja +‎ -ning; cf. Danish bøjning, German Beugung and Biegung.

Noun

böjning c

  1. (grammar) inflection (conjugation, declension)

Declension

Declension of böjning
nominative genitive
singular indefinite böjning böjnings
definite böjningen böjningens
plural indefinite böjningar böjningars
definite böjningarna böjningarnas

Derived terms

References