verbböjning

Swedish

Etymology

verb (verb) +‎ böjning (inflection)

Noun

verbböjning c

  1. (grammar) conjugation, verb inflection

Declension

Declension of verbböjning
nominative genitive
singular indefinite verbböjning verbböjnings
definite verbböjningen verbböjningens
plural indefinite verbböjningar verbböjningars
definite verbböjningarna verbböjningarnas

Further reading