substantivböjning
Swedish
Etymology
substantiv (“noun”) + böjning (“inflection”)
Noun
substantivböjning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | substantivböjning | substantivböjnings |
| definite | substantivböjningen | substantivböjningens | |
| plural | indefinite | substantivböjningar | substantivböjningars |
| definite | substantivböjningarna | substantivböjningarnas |