bębenica

Old Polish

Etymology

From bęben +‎ -ica. First attested in c. 1500.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /bæ̃bɛɲit͡sʲa/
  • IPA(key): (15th CE) /bæ̃bɛɲit͡sʲa/

Noun

bębenica m animacy unattested

  1. (attested in Greater Poland) percussionist; drummer
    Synonym: bębennik
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[1], Lubiń, page 3:
      Bąbenyczą timpanator, timpanista
      [Bębenica timpanator, timpanista]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 138r:
      Timpanator aliquis canens in tympano ein baucker bąbenyczą
      [Timpanator aliquis canens in tympano ein baucker bąbenyczą]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 138r:
      Timpanista ein bauckenmacher oder schlager babenyczą
      [Timpanista ein bauckenmacher oder schlager babenyczą]

References