bębennik

From bęben +‎ -nik. First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bæ̃bɛnɲik/
• IPA^(key): (15^th CE) /bæ̃bɛnɲik/

bębennik m animacy unattested (female equivalent bębennica)

1. percussionist; drummer

   Synonym: bębenica

   • 1930 [c. 1455], “Judith”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[1], 3, 10:

     Wichodzily... vodzøcz tance s pysczci y z bøbennyki

     [Wychodzili... wodząc tańce z piszczcy i z bębenniki]

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bębennik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN