błędnawy

From błędny +‎ -awy. First attested in 1844.^[1]

• IPA^(key): /bwɛndˈna.vɘ/
• Rhymes: -avɘ
• Syllabification: błęd‧na‧wy

błędnawy (not comparable, no derived adverb)

1. (rare, poetic) weak, faint, half-conscious
   • 1947, Władysław Kowalski, W Grzmiącej:

     Mocno przybladła, niemłoda już twarz, wygolona starannie z wszelkiego włosa, cieniła bladożółtym podskórzem, a na miernych ustach igrał łagodny, trochę błędnawy, jakby chorobliwy uśmiech.

     The very pale face, not young anymore, carefully shaven of every hair, cast a shadow with the pale-yellow underskin, and on its indifferent mouth a mild, somewhat weak, rather sickly smile danced.

   • 1968, Władysław Orkan, “SATYRA”, in Poezje Zebrane‎^[2], WIERSZE Z CZASOPISM I Z KSIĄŻKI:

     Rwie się człowiek do nieziemskich działań —
     Gubiąc myśli po ziemskich śmietnikach —
     Za godzinę porywów i pałań,
      Które nikną w błędnawych ognikach...

     A man strains himself to unearthly actions —
     Losing his thoughts along earthly trash bins —
     In an hour of gusts and bright lights,
     That fade in weak lights...

   • 1985, Władysława Lubasiowa, Wzdłuż drogi:

     W deszczu mokną smutne malwy panny anemiczne i blade z tęsknoty, wiatr błędnawy gra na skrzypkach szklanych stale wiernie wracający motyw: wojenko... wojenko...  […]

     The girl's anemic and pale from longing hollyhocks were getting wet in the rain, the weak wind was constantly playing on the glass violins, faithfully returning to the motive: war... war...  […]

• błędnawy in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “błędnawy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 173