błaźnica

See also: błaźnicą

Polish

Etymology

From błazen +‎ -ica. First attested in 1744.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bwaʑˈɲi.t͡sa/
  • Rhymes: -it͡sa
  • Syllabification: błaź‧ni‧ca

Noun

błaźnica f

  1. (dated, derogatory, regional) teenybopper, tween girl

Declension

Declension of błaźnica
singular plural
nominative błaźnica błaźnice
genitive błaźnicy błaźnic
dative błaźnicy błaźnicom
accusative błaźnicę błaźnice
instrumental błaźnicą błaźnicami
locative błaźnicy błaźnicach
vocative błaźnico błaźnice
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

  1. ^ Michał Abraham Troc (1744) Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois‎[1], page 22
  2. ^ błaźnica in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.