błagalnik

See also: błagalnicą

Polish

Etymology

From błagalny +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /bwaˈɡal.ɲik/
  • Rhymes: -alɲik
  • Syllabification: bła‧gal‧nik

Noun

błagalnik m pers (male equivalent błagalnica)

  1. (archaic) beggar, pleader, implorer

Declension

Declension of błagalnik
singular plural
nominative błagalnik błagalnicy/błagalniki (deprecative)
genitive błagalnika błagalników
dative błagalnikowi błagalnikom
accusative błagalnika błagalników
instrumental błagalnikiem błagalnikami
locative błagalniku błagalnikach
vocative błagalniku błagalnicy
adjectives
adverbs
verb

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.