błyskanie

See also: blyskanie

Old Polish

Etymology

From błyskać +‎ -anie. First attested in 1444.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /bɫiskaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /bɫiskaɲe/

Noun

błyskanie n

  1. (attested in Greater Poland) lightning bolt, lightning (weather phenomenon)
    • 1874-1891 [1444], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXIII, page 302:
      Bliskanie choruscacio
      [Błyskanie choruscacio]
    • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[4], 9, 23:
      Pan dal grom a graad a blyzkanye byeszøcze na szemyø
      [Pan dał grom a grad, a błyskanie bieżące na ziemię]
    • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[5], 19, 16:
      Poczyøly slyszecz krzmyenye, a oszwyeczowany søø blyskanym
      [Poczęli słyszeć krzmienie, a oświęcowany są błyskanim]
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[6], Lubiń, page 4:
      Blyskanye choruscatio
      [Błyskanie choruscatio]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 27r:
      Choruscatio blytzunge splendor apparens in nubibus blyskanye
      [Choruscatio blytzunge splendor apparens in nubibus błyskanie]

Descendants

  • Polish: błyskanie, bliskanie (Middle Polish)
  • Silesian: blyskanie

References

Polish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Polish błyskanie. By surface analysis, błyskać +‎ -anie.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /bwɘsˈka.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: błys‧ka‧nie

Noun

błyskanie n

  1. verbal noun of błyskać
  2. (Middle Polish) synonym of światłość
  3. (Middle Polish) synonym of błyskawica

Declension

Further reading